خبرگزاری فارس: کارشناس تاریخ اسلام گفت: حضرت حمزه(ع) که به شدت از اهانت ابوجهل نسبت به برادرزاده‌اش برآشفته بود کمان خود را بر سر او کوفت و گفت: مگر نمی‌دانی من به آیین او در آمده‌ام؟!

محمدحسین رجبی دوانی کارشناس تاریخ اسلام در گفت‌وگو با خبرنگار آیین و اندیشه فارس در خصوص فرا رسیدن سالروز شهادت حضرت حمزه سیدالشهدا (ع) گفت: حضرت حمزه(ع) از کسانی است که در دوران سخت اسلام در مکه و در اقلیت بودن محض مسلمانان ایمان آورد و چون فرد بسیار شجاع و قابل احترامی بود، اسلام آوردن او باعث تقویت پیامبر(ص) و موقعیت اسلام شد.

وی اظهار داشت: در میان بنی‌هاشم، حضرت حمزه(ع) با اندکی تأخیر نسبت به برخی دیگر از بستگان حضرت رسول(ص) دعوت ایشان را پذیرفت البته آنچه که از نقل تاریخ برمی‌آید زمان اسلام آوردن حضرت حمزه(ع) خیلی هم با فاصله زمانی صورت نگرفت.

رجبی دوانی با اشاره به آشکار شدن ایمان حضرت حمزه(ع) در حدود سال پنجم بعثت تصریح کرد: جریان اسلام آوردن حمزه عموی پیامبر این گونه بود؛ زمانی که پیامبر اکرم(ص) در مسجدالحرام مورد جسارت و اهانت ابوجهل قرار گرفت و چون حضرت نمی‌خواست با او دهان به دهان شود ابوجهل را رها کرد و به منزل رفت.

وی ادامه داد: از آنجایی که حضرت حمزه(ع) عادت داشت بعد از شکار به طواف کعبه می‌رفت لذا کنیزی که شاهد اهانت ابوجهل به شخص پیامبر(ص) بود جلو رفت و به حضرت حمزه(ع) گفت: من شاهد بودم که چگونه ابوجهل به برادرزاده‌ات اهانت کرد. حمزه(ع) به شدت برآشفت و با کمان خود بر سر ابوجهل زد و او را خونین کرد و اینجا بود که حضرت حمزه(ع) فریاد برآورد چرا تو این گونه با برادرزاده‌ من رفتار می‌کنی مگر نمی‌دانی من به آیین او درآمده‌ام لذا از اینجا به بعد دیگر ایمان حضرت حمزه(ع) برای همگان مشخص شد و تا حد زیادی در دور کردن مشرکان از جسارت به ذات مقدس حضرت رسول(ص) مؤثر بود.

این کارشناس تاریخ اسلام در خصوص اطلاق لقب «سید‌الشهدا» به حضرت حمزه(ع) توسط پیامبر(ص) گفت: در طول دوران رسالت پیامبر(ص) هیچ جنگی مانند جنگ احد، ضایعات و تلفات شدیدی نداشت. مهم‌ترین فردی که در جنگ احد به شهادت رسید حضرت حمزه(ع) بود. فردی که زحمات بسیاری برای اسلام کشید و تا پایان حیات حضرت رسول(ص) شهیدی که هم‌ردیف حضرت حمزه(ع) باشد را مشاهده نمی‌کنیم.

وی عنوان کرد: صرف عمو بودن برای پیامبر(ص) موجب این نبود که حضرت حمزه(ع) را احترام کند، چرا که حضرت رسول(ص) عموی دیگری به نام عباس هم داشتند اما بعد از حضرت ابوطالب(ع) هیچ کس اخلاص، حمایت بی‌شائبه و ایمان محکمی مانند حضرت حمزه(ع) را در دفاع از پیامبر و دستاورد بزرگ ایشان به این صورت به نمایش نگذاشته بود همچنین با توجه به اینکه اکثر یاران حضرت جوان بودند اما عموی بزرگوارشان چند سالی از ایشان بزرگتر بود لذا جانفشانی حضرت حمزه(ع) امری ارزشمند بود.

رجبی دوانی با بیان اینکه اکثر شهدای اُحد از انصار و از اهل مدینه بودند، گفت: وقتی پیامبر(ص) مشاهده کرد که اکثر شهدا زائر و گریه کن دارند از غربت عموی خود منقلب شد و به عزاداری برای او پرداخت وقتی مردم دیدند که چگونه حضرت رسول(ص) بر سر مزار عموی خود عزاداری می‌کند آنها هم حمزه سیدالشهدا(ع) را ارج نهاده و بر سر مزارش حاضر شدند.

وی اظهار داشت: حضرت حمزه(ع) در دفاع از پیامبر(ص) تا بذل جان خویش پیش رفت و این موضوع باعث شد تا حضرت زهرا(س) همان احترامی را که پیامبر(ص) برای عمومی خود داشت را داشته باشد و هر از چندگاهی بر سر قبر ایشان حاضر شده و برای او و سایر شهدای احد دعا می‌کرد و این را از باب ارج نهادن به زحمت‌های مجاهد بزرگ فی سبیل‌الله که از قضا عموی پیامبر(ص) نیز بود، انجام می‌داد.